Zwart als ik voor me uit staar
De nicotinesmaak nog in mijn mond
Een zucht die welt uit vanuit mijn ziel
Trachtend los te laten
Café leggero door mijn keel
Neerkijkend op een Nokia gelijk het is de schuldige
Mijn vingers krakend, denkend aan zijn draaiende duim
Proberend het te bannen uit mijn lichaam
Wat een heerlijke gevoel, de liefde
Het kwellende dag en nacht
Stilaan bezwijkend aan de onzekerheid
Maar wel zelf schuldig aan het pleidooi
No comments:
Post a Comment