On-homogeen

Inspiratieloze onzin
De bron is te hevig
Dubbelgedraaide tongen
Niet in elkaars mond

Mijn linkerhand is dominant
En bijgevolg ook in staat
Om me woorden te laten kribbelen
Die nergens op slaan

Laat de kots
Er maar uit komen
Het betere werk
Verschijnt dan uiteindelijk wel

Bohon

De zilte ochtendlucht
en de koude maan
die plaatsmaakt voor
de gloriebrengende zon
maken me wakker

Zo ook de druk
tegen mijn achterste
van mijn tentgenoot
zijn gigantische erectie

De dag begint vroeg